Een begin: op safari naar Tanga

3 juni 2016 - Tanga, Tanzania

Zo, ga hier toch maar eens voor zitten. Het wordt toch wel hoog tijd! Ik had mezelf voorgenomen om hier vaker wat op te schrijven, maar hoelanger je zoiets uitsteld hoe moeilijker het wordt ermee te beginnen omdat er steeds meer gebeurd. Maar ik ga nu toch een poging wagen.

Bijna drie maanden ben ik nu hier. Eigenlijk zou ik vorige week zondag alweer terugvliegen, de tijd gaat zo snel. Maar gelukkig heb ik verlengd, waardoor ik hier nu tot half augustus mag blijven.

Er zijn zoveel dingen waarover ik kan schrijven! Waar zal ik beginnen?

Ik zou kunnen schrijven over het idiote verkeer hier, over de matatu's met de luide muziek. Ik zou kunnen beginnen over het eten hier, ugali (een maaltijd zonder ugali is geen maaltijd) met sukumawiki, chapati, pilau of gederi. Of ik zou kunnen beginnen over de armoede, het enorme verschil tussen arm en rijk, het gevecht dat de mensen uit de sloppenwijken iedere dag moeten aangaan om te overleven, om ondanks de vooroordelen die over ze bestaan zich naar een beter bestaan te vechten of om hun kinderen dat te kunnen geven.

Maar misschien kan ik beter beginnen met wat ik op dit moment aan het doen ben. Ik ben lekker in Tanzania dit weekend met een vriend, Brad, die ik in Diani ontmoet heb. Eergisteren heb ik de nachtbus genomen naar Mombasa, ik heb goed kunnen slapen. Omdat het makkelijker scheen te zijn om met dollars een visa te krijgen wilde ik nog wat dollars ophalen bij een geldwisselkantoor, maar die was nog gesloten. Toen maar even door de stad gelopen. Ik ben eerder in Mombasa geweest, in het oude centrum, maar ik vond dat destijds een beetje tegenvallen. Ik vond dit gedeelte, langs de Moi Avenue, leuker. Na drie kwartier dollars en Tanzaniaanse shillings opgehaald en weer verder gegaan. Mombasa ligt op een eiland dus om verder te gaan moest ik met een pont. Ik ben al vaker met de pont geweest richting Diani en ik vind het om een of andere reden aldoor het hoogtepunt van de trip. Eerst wordt je gecontroleerd en daarna moet je bij een groot metalen hek gaan staan, het ziet er altijd zwart van de mensen. Meestal staat er wel iemand die staat te prediken. Zodra de poorten opengaan rennen de eerste rijen naar de ferry, de rest loopt er meestal achteraan. De meeste mensen gaan beneden tussen de auto's staan, maar ik zit liever boven. Het uitzicht over Mombasa is fantastisch vanaf hier. Zodra de ferry is aangekomen probeert iedereen tegelijkertijd de trap richting de matatu's op te komen. Vanaf daar heb ik een matatu genomen richting Ukunda. In Diani heb ik Brad ontmoet. Voor Tanzania heb je een bewijs nodig dat je ingeënt bent tegen gele koorts, maar Brad had hier geen bewijs voor. We zijn alle klinieken in Diani afgegaan, maar nergens was het mogelijk een vaccinatie te krijgen. Dus dan maar op goed geluk naar de grens. In een matatu zijn we vervolgens doorgegaan naar de grenspost Lunga-Lunga. Daar aangekomen hebben we een biertje gedronken en zijn we verder gelopen naar de grens, 7 km verderop. Met de blaren onder mijn voeten, ik had geen goede wandelschoenen aan, kwam ik bij de grens aan. Stempeltje gezet bij de Keniaanse post, stempeltje gezet bij de Tanzaniaanse post, en we konden verder. Brad moest een nieuw vaccinatiepaspoort kopen, het sloeg nergens op want hij kreeg niet eens een spuit. Daarna gingen we in slakkengang met een matatu naar Tanga. Rond 19u zijn we daar aangekomen. Nu opzoek naar een hotel. We hadden een taxichauffeur gevraagd ons naar een hotel toe te brengen, we stapten in, hij stuurde naar links en we waren bij het hotel. De volgende dag hebben we een tripje gemaakt door het prachtige Tanga. Het hoogtepunt was toch wel de vervallen, niet werkende klokkentoren en het gesloten museum over Tanga. Daarbovenop werd mijn bankpas nog opgegeten door een ATM. 'Kom morgen naar terug' zei de bewaker bij de bank. Gelukkig kon Brad nog ergens geld pinnen, want we waren bijna door ons geld heen. Gelukkig kreeg ik hem de volgende dag inderdaad weer terug. Die dag zijn we ook weer teruggegaan en ben ik nog een nachtje in Diani gebleven. Een interessant weekend

7 Reacties

  1. Miriam:
    3 juni 2016
    Gaaf Patrick, ik hoop dat je ons meer laat weten van je leven daar, we horen veel van je via je pap en mam.
    Nog een fijne tijd daar!! Groetjes
  2. Tante Els:
    3 juni 2016
    Hoi Patrick, wat leuk om eindelijk!!!!!!!!!!!!!!!!!! een stukje van je reisverhaal te lezen .
    We zaten er al op te wachten.Ga zo door, lekker schrijven met humor.Denk dat je wel geniet daar? Hoop dat je ook met je moeder en je zus een onvergetelijke tijd hebt.
    Groetjes en x van ons
  3. Ingrid:
    3 juni 2016
    Wauw Patrick, dat klinkt allemaal super leuk en interessant. En gezellig om samen met Brad op te trekken.
    Geniet van deze onvergetelijke reis. En natuurlijk ook straks samen met je moeder en zus!!! Lieve groet vanuit Zijdewind
  4. Judith:
    3 juni 2016
    Hee Patrick. Wat leuk om te lezen hoe je het daat hebt. Zoals ik lees erg mooi dus!
    Een hele andere wereld en cultuur, wat een ervaring. Nog heel veel plezier en geniet ervan! Groetjes van judith, Ed,Bas,Stef en Ruud
  5. Pap, mam, Elise.:
    3 juni 2016
    Top Patrick,
    Wat een verassing om op deze manier wat van je te horen! Leuk dat je tijd maakt om je belevenissen op te schrijven zodat wij het kunnen lezen en ervan kunnen genieten :) Fijn dat wij over ruim een maand ook welkom zijn in Nairobi en omstreken, om te zien hoe je daar leeft.
    We hopen op meer op deze reisblog!

    Groetjes van ons en de kat uit Sijbekarspel :)
  6. José de Vries:
    5 juni 2016
    Hoi Patrick,
    Wat leuk om dit te lezen. Wat een belevenis en ook straks voor je moeder en Elise. Wij wensen je nog een hele leuke tijd toe.
  7. Tante Ria en ome Piet:
    17 juni 2016
    Wat een geweldige onderneming Patrick ,en een heel andere cultuur.
    Volgens mijn kijk je je ogen uit.
    En wat leuk dat je moeder en Elise, op bezoek komen. Ook een hele onderneming.
    we wensen je heel veel reisplezier, en geniet ervan.
    Groetjes Tante Ria en ome Piet.