De markt

gezegd komt niet nog een stukje. Ik ga vanaf nu proberen iedere week iets te vertellen.

Afgelopen week heb ik afscheid moeten nemen van een meisje uit Finland, Aino. Ze is de eerste van het groepje van drie waarmee ik de introductie had, die nu is teruggegaan. Ze vond het erg jammer dat ze nu alweer terug moest. Volgend jaar komt ze overigens voor een half jaar in Nijmegen studeren, dus ik zal haar nog wel terugzien. Op zaterdag ben ik naar de Masai markt geweest, een markt in het stadscentrum waar veel souvenirs e.d. verkocht worden. Meteen werd ik door iemand meegesleurd. Hij legde me uit dat iedereen op de markt samenwerkt, ik kon dingen uitkiezen bij de verschillende verkopers en later zouden we de prijs bepalen. Zo geschiedde, en met wat beeldjes, armbandjes, etc. begon de onderhandeling. Hij noemde zijn prijs voor alles, 31.600 ksh (bijna 300 euro)!! Eerst dacht ik dat hij 30 euro zei, wat ik al veel vond. Ik heb een paar kleine dingetjes bij hem gekocht en ben toen weggegaan, uiteindelijk voor een redelijke prijs. Later legde iemand op de markt me uit dat de markt helemaal niet zo werkt, de mensen die dat doen vragen normaal veel te hoge prijzen en steken het grootste deel hiervan in hun eigen zak. Maar een klein deel gaat uiteindelijk naar de marktverkopers. Bij de marktverkopers zelf heb ik vervolgens toch nog wat meer leuke souvenirs gekocht, waaronder een schilderij en sandalen gemaakt van autobanden. Ik begin het onderhandelen ook steeds beter onder de knie te krijgen :)

Op zondag ben ik samen met Marco (de andere vrijwilliger bij het gastgezin) en Mary (de dochter van de gastmoeder) naar een kledingmarkt geweest. Eerst zijn we naar een markt geweest waar nieuwe kleding uit China wordt verkocht. Voor nieuwe kleding was het niet duur, maar de kwaliteit is natuurlijk ook niet om over naar huis te schrijven. Het zoeken naar onze maten was echter als zoeken naar een speld in een hooiberg. Zelf gaf ik het al vrij snel op. Marco had wat meer doorzettingsvermogen, maar moest later toch ook de witte vlag hijsen.

Misschien hebben ze op de tweedehandmarkt wat. Op deze markt wordt de kleding verkocht die mensen in het Westen naar Afrika sturen, wat overigens destructief werkt op de lokale kledingmarkt. Maar dat betekent wel dat onze maat er misschien tussen zit, die zullen ze hier waarschijnlijk moeilijk kwijt kunnen. We kwamen langs een winkel waar vooral blousjes werden verkocht. Ongelofelijk dat ze zoveel leuke blousjes verkochten en ook nog eens in onze maat. We hebben allebei wel tien blousjes gekocht. We betaalde allebei €55; voor mijn gevoel toch aan de dure kant, maar niet slecht! De verkopers boden ons nog aan om volgende week op een andere plaats ook voor schoenen te kijken, misschien een idee voor de komende week.